Sandra Roelofs (1968) groeide op in Terneuzen, studeerde Frans en Duits in Brussel en spreekt daarnaast Russisch en Georgisch.

De Rozenrevolutie in Georgie, iets meer dan een jaar geleden, heeft het leven van Sandra Roelofs totaal veranderd. De Terneuzense is nu niet meer de vrouw van de oppositieleider Saakasjvili, maar van president Saakasjvili.

Naast werkzaamheden die zij in Georgië als presidentsvrouw vericht, heeeft ze talloze ontwikkelingsprojecten opgezet, doceert ze Frans aan de universiteit van Tbilisi en werkt ze incidenteel als tolk.

In De first ladyvan Georgië. Herinneringen van en idealiste (maart 2005) lezen we wanneer Sandra voor het eerst voet zet in Georgië, hoe zij tijdens een cursus mensenrechten in Straatsburg haar toekomstige echtgenoot ontmoet en hoe hun leven geleidelijk aan steeds duidelijker in het kader van dat ene politieke ideaal komt te staan. Maar ook schrijft Roelofs roerend over haar jeugd in Zeeuws-Vlaanderen, het harde leven in het arme Georgië en haar ervaringen in het moederschap.

Interview met Unicef d.d. 12 oktober 2004

Sinds haar man president werd van Georgië, is ze een beroemdheid. Toegegeven, het is wat wennen aan de zes bodyguards die haar soms begeleiden. Maar eigenlijk is ze niet veel veranderd. Als jong meisje in het Zeeuwse Terneuzen zamelde ze al geld in voor organisaties als Unicef of Novib. Nu zet ze haar humanitaire acties voort in de stichting SOCO in Georgië.

Op 4 januari 2004 werd de man van Sandra Roelofs, Micheïl Saakashvili, met een overweldigende meerderheid gekozen als president van Georgië. 'Misjiko', zoals hij door het volk wordt genoemd, was het geliefde gezicht van de revolutie die president Shevarnadze had afgezet. Zo werd een meisje uit Zeeland de First Lady van een voormalige Sovjetstaat.

Ze vertelt: "Het klinkt allemaal als een sprookje. Maar ik woon al negen jaar in Georgië en zie mijn man hard werken voor zijn vaderland. Voor ons gebeurde het natuurlijk niet van de ene op de andere dag."

Ze vervult haar nieuwe rol met grote toewijding. Het werk dat ze al eerder deed in haar humanitaire stichting zet ze voort, gebruik makend van de naam die ze als First Lady heeft. "Ik probeer niet alleen mijn man te steunen en een goede moeder te zijn, ik wil ook de mensen steunen. Dat doe ik met mijn stichting SOCO. We doen veel voor kinderen, vooral op het gebied van onderwijs en gezondheid. Ik heb zo mijn stokpaardjes waar ik me mee bezighoud: onderwijs, zorg, gezonde levensstijl. Door voorlichting, bijvoorbeeld om vooroordelen weg te nemen die mensen hebben over aidspatiënten, of om kinderen van drugs af te houden.

We werken van onderaf, dus heel individueel. In het project 'adopt a granny' bellen we elke maand 45 bejaarden om een pakket voedsel en medicijnen voor ze te

regelen. En we brengen geregeld voedselpakketten naar kroostrijke gezinnen."

Al van kinds af aan was Roelofs geïnteresseerd in andere culturen en talen. "Thuis in Terneuzen had ik een derde-wereldkamertje ingericht. Met een grote kaart van de wereld, waarvan ik de Afrikaanse steden uit mijn hoofd leerde, en waar mijn tijdschriften over ontwikkelingslanden lagen, zoals de samsam. En een grote spaarpot. Met heitjes voor karweitjes zamelde ik geld in. Zo mocht ik voor mijn vader brieven rondbrengen, dan kreeg ik het geld voor de postzegels. Als ik zo'n tien gulden had ging ik triomfantelijk naar de bank, en stortte ik dat op de rekening van Unicef, Novib of de Leprastichting."

"Na mijn studie zou ik voor het Rode Kruis naar Somalië gaan. Als voorbereiding volgde ik een cursus over mensenrechten, waar ik een Georgiër tegenkwam. Ik volgde mijn hart, en ik volgde hem. Eerst gingen we naar Amerika, waar ik nog als vrijwilliger bij Unicef werkte. In 1995 werd mijn man gekozen voor het Georgische parlement. Net voor we naar Georgië verhuisden, werd ik zwanger van Eduard. Die is nu negen jaar."

Sandra Roelofs komt af en toe komt naar Nederland om steun te werven voor haar acties in Georgië. Zo was ze begin oktober bij Unicef Nederland.

We werken al langer samen met het Unicef-kantoor in Georgië. Samen voeren we een campagne over het toevoegen van jodium aan zout, wat heel belangrijk is voor de ontwikkeling van een kind. Ook organiseren we met Unicef een voetbaltoernooi met 25 scholen, om te laten zien dat sporten gezond is. Dat het belangrijk is om gezond te leven, zonder te roken of drugsgebruik. Dat je verantwoordelijk bent voor het gezond houden van je lichaam."

Haar stichting SOCO zorgt ook regelmatig voor lesmateriaal. "Daarvoor kopen we materiaal op de lokale markt en brengen dat naar scholen die het nodig hebben. En als het moet, laten we meteen het dak van de school repareren. Ook hebben we goede contacten met ziekenhuizen en doktoren. Op ons verzoek willen ze mensen nog wel eens gratis behandelen."

"We zijn nog maar net begonnen. We hebben de afgelopen tien jaar een aanloop genomen, nu staan we voor de mooie taak om van Georgië een leefbaar land te maken. Het land gaat de goede kant op. Er zijn weer investeringen. En de mensen hebben hoop, wat het belangrijkste is. Hoop doet leven. We hebben de trein op de rails gekregen, nu moeten we hem in beweging krijgen. Maar het is een hele zware trein."